strona główna // forum // chat // kontakt // facebook // youtube

Strona główna działu
-> Informacje o filmie
-> Zarys fabuły
-> Za kulisami
-> Galeria zdjęć

Recenzja
Obsada
Twórcy
Alicia Vikander
Pressbook
Wywiad z Kingą Suchan

RECENZJA

Piętnaście lat - tyle musieliśmy czekać na trzeci film z serii Tomb Raider. W tym czasie namnożyło się mnóstwo plotek i spekulacji, zwłaszcza tych dotyczących Angeliny Jolie - czy znów zagra Larę? Jak wiemy, nie zagrała. Zastąpiła ją szwedzka aktorka Alicia Vikander, która wcieliła się w 21-letnią Larę, mimo że sama Szwedka liczy już 29 wiosen, czyli więcej niż Angelina w "Kolebce życia" z 2003 roku. Czy Alicia podołała niełatwemu wyzwaniu wcielenia się w Larę Croft? Podołała! Niestety tego samego nie można powiedzieć o pracy scenarzystki i kompozytora…

To samo co w grze, ale inaczej

Tomb Raider (2018) to reboot serii filmowej i jednocześnie reboot względem reboota, jakim była gra Tomb Raider (2013). Gra sprzed pięciu lat opowiadała o pierwszej wyprawie Lary Croft. 21-letnia bohaterka była wówczas niedoświadczona i dopiero musiała przebyć drogę, by móc nazwać się tytułowym rabusiem grobowców. W grze Lara wraz z mentorem i przyjaciółmi rozbiła się na mitycznej, japońskiej wyspie Yamatai i była uwikłana w mroczną historię królowej Himiko. Nowy film w alternatywny sposób opowiada podobną historię. Mamy wyspę Yamatai, mamy Himiko, a także statek Endurance, łuk, czekan, wisiorek na szyi i kilka dość wiernie odwzorowanych scen. Na tym podobieństwa się kończą. Scenarzystka i reżyser postanowili odciąć się od "growego" pierwowzoru i pokazać genezę Lary podobnie, ale jednak zupełnie inaczej. W grze panna Croft zgłosiła się na statek Endurance, ponieważ motywowała ją czysta ciekawość - zamierzała odkryć legendarną wyspę Yamatai. W filmie bohaterkę motywuje dokończenie spraw pozostawionych przez zaginionego ojca. Widz odnosi wrażenie, że Lary nie prowadzi zwykła ciekawość, a tęsknota za rodzicem.


Wątek ojca to największy zgrzyt w nowym filmie. Producenci prawdopodobnie chcieli, aby obraz był przystępny dla przeciętnego widza, by wątek zaginionego ojca wzruszał i przywiązywał odbiorcę do nowej Lary. Dla fanów serii niestety to nieporozumienie. Obecność ojca Lary w grach czy w pierwszym filmie z 2001 roku to według wielu najgorszy motyw w historii serii Tomb Raider. Trudno się z tym nie zgodzić. Sami producenci nowego filmu chwalą się, że Lara w wykonaniu Alicii może być wzorem dla młodych, dojrzewających dziewcząt - może dodawać im sił w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Jest to jednak sprzeczne z tym, co widzimy w filmie. Bohaterka robi to, co robi, nie dlatego, że chce być niezależna, ale dlatego, by odnaleźć ojca. Odnoszę wrażenie, że gdy producenci zapytali twórców gier o najbardziej nielubiany wątek w serii i w odpowiedzi usłyszeli, że to relacja córka-ojciec, to właśnie ten postanowili wyeksponować… Pytanie: po co?

Alicia to Lara z krwi i kości

Nie licząc wątku Richarda Crofta, którego można byłoby z filmu wyciąć z korzyścią dla tej produkcji, obraz ogląda się przyjemnie. To faktycznie dobry film przygodowy, którego najlepszym elementem jest gra aktorska Alicii Vikander. Podobnie było w przypadku dwóch filmów z Angeliną Jolie - fabuła nie porywała, ale fani widzieli w Angie Larę. W Alicii też można ją zobaczyć, tyle, że tę odmłodzoną, zrebootowaną. Nie będę ukrywał, że nie jestem fanem Lary po restarcie, zdecydowanie wolę tę klasyczną, ale Lara-Alicia nie irytuje aż tak mocno jak Lara w dwóch ostatnich grach. Reżyser Roar Uthaug stworzył ekranizację opowieści o 21-letniej Larze, ale jednocześnie puszcza w kilku miejscach oko do fanów i sugeruje, jakoby jego panna Croft była młodszą wersją Jolie. Owszem, Alicia podobnie jak "growy" oryginał z reboota sporo w filmie dyszy czy pojękuje, ale nie tyle co w ostatnich grach. Jest twardsza i fana klasycznej Lary bardzo to ucieszy.

Najbardziej jednak cieszy druga połowa filmu. Pierwsza jest bardzo przewidywalna, bo najważniejsze elementy znamy z gry Tomb Raider (2013). Sam początek ma też lekkie elementy komediowe. Później jest o wiele poważniej i to na plus. Prócz gry aktorskiej Alicii największą zaletą filmu jest grobowiec królowej Himiko. Nie będę oczywiście spoilerował, wyjaśnię jedynie, że w grze Tomb Raider (2013) grobowców było jak na lekarstwo (oczywiście nie licząc opcjonalnych). W recenzowanym filmie grobowiec zawiera najlepsze elementy (czyt. pułapki) z wielu poprzednich gier z serii Tomb Raider. Odnalazłem odniesienia do klasyków, a także do TR Legend czy nawet do serialu animowanego TR Re\Visioned. Widać, że reżyser odrobił zadanie domowe i zapoznał się z całym dziedzictwem serii. Czuć też, że Uthaug wykorzystał przy produkcji tego filmu swoje doświadczenie. Jego obraz "Ucieczka" opowiadał o wydawać by się mogło bezbronnej, młodej dziewczynie, a w "Fali" mieliśmy do czynienia z rwącą wodą. Te elementy w Tomb Raiderze zrealizowane są doskonale. Szkoda tylko, że nikt nie powiedział reżyserowi, że nie należy tykać wątku ojca…

Alicia kontra Angelina

Czy film z Alicią jest lepszy od tych dwóch z Angeliną Jolie? Odpowiem dyplomatycznie: to zależy, jaką Larę woli gracz/widz. Angelina nie zagrała idealnej klasycznej Lary, bo dodała tej postaci wiele od siebie, jednak w ciągu ostatnich 15 lat głęboko osadziła się w świadomości graczy i widzów, przez co uchodzi za wzór klasycznej Lary. Z kolei Alicia bardzo dobrze odegrała Larę po reboocie, z jej największymi zaletami i wadami, przy czym te wady zminimalizowała. Jak wspomniałem, jej Lara nie irytuje aż tak mocno, jak ta z gry Tomb Raider (2013) i Rise of the Tomb Raider - jest bardziej pewna siebie i mały biust w niczym tu nie przeszkadza. Są w filmie sceny, gdzie nawet fan klasycznej panny Croft wyszepta w kinie: "o, tutaj wygląda jak pierwotna Lara".


Pozostali aktorzy, podobnie jak Alicia, zostali dobrze dobrani do swoich ról. W oczach filmowego Mathiasa widzimy obłęd, czyste szaleństwo, a w chińskim kapitanie Lu Renie troskę względem Lary. Postacie te nie otrzymały jednak zbyt wiele "czasu antenowego" - najważniejsza jest tu rzecz jasna Lara, dlatego ciężko napisać o nich coś więcej. Bardzo ciekawą osobowością jest na pewno Ana, czyli dawna kochanka Richarda Crofta, która po jego śmierci wspierała Larę. Postaci tej nie było w grze Tomb Raider (2013), ale poznaliśmy ją w Rise of the Tomb Raider. Filmowa wersja jest bardzo do niej podobna, i nie chodzi tylko o wygląd. Rolę tę odegrała znana brytyjska aktorka Kristin Scott Thomas i trudno się dziwić, że jak zawsze zrobiła to bardzo przekonująco. O pozostałych postaciach drugoplanowych nie warto pisać - przyjaciółkę Lary o imieniu Sophie czy też znajomego Nitina Ahuja widzimy może przez niecałą minutę.

Muzyczny zawód

Kilka słów o muzyce, którą skomponował Junkie XL. Zawód niesłychany… Cały soundtrack przesłuchałem kilkukrotnie jeszcze przed pójściem do kina i już wtedy pomyślałem, że coś tu hmm… nie gra. Niestety muzyki filmowej Junkiego XL nie ratuje połączenie jej z obrazem. Muzyka jest wyjątkowo nijaka - po prostu sobie jest i tylko tyle. W całym soundtracku trudno znaleźć ciekawy motyw. Wszystkie main theme z głównych gier z serii przyzwyczaiły nas, że pierwotny motyw skomponowany w 1996 roku przez Nathana McCree, w większy lub mniejszy sposób przewija się w kolejnych częściach. W pierwszym filmie z 2001 roku zabrakło tych charakterystycznych nutek, ale w 2003 roku nadrobił to słynny kompozytor Alan Silvestri w filmie "Kolebka życia". Niestety Junkie XL przyznał w wywiadzie, że przygotowując się do napisania nowej muzyki, nie zapoznał się z żadnymi wcześniejszymi utworami z gier czy filmów Tomb Raider - poproszono go bowiem o napisanie czegoś świeżego. Jestem przekonany, że gdyby stworzył wariację znanego nam motywu, odbiór jego soundtracku byłby o wiele lepszy. Dodam w tym miejscu ciekawostkę, że w recenzowanym filmie pojawia się pewien krótki utwór, który był obecny w obrazie z Angeliną z 2001 roku. Miły smaczek!

Momentami lepszy niż gra, momentami znacznie gorszy

Podsumowując, paradoksalne jest to, że film Tomb Raider (2018) ulepsza najsłabsze elementy gry Tomb Raider (2013) i jednocześnie psuje najlepsze. W grze mistyczna, niepokojąca aura wyspy Yamatai i związane z tym zaburzenia pogody były ogromną zaletą. W filmie takiego klimatu zabrakło. W grze brak wątku rodzinnego i w zamian skupienie się na relacji mentorskiej Lara-kapitan Conrad Roth oraz Lara-przyjaciele, były na plus. W filmie tego nie ma, ponieważ wątki te zastąpił ojciec Richard Croft. W grze mieliśmy do czynienia z fanatyczną sektą Solarii, a w filmie z najemnikami z Trójcy, którzy pojawili się dopiero w grze Rise of the Tomb Raider. Z kolei to, co w grze było słabe, czyli brak monumentalnych grobowców z ciekawymi pułapkami, w filmie zostało zrekompensowane w formie grobowca Himiko. Oglądając te konkretne sceny, czułem się jak na seansie starej, poczciwej "Mumii" lub "Indiany Jonesa".


Wniosek taki, że film by znacznie zyskał, gdyby opowiadał świeżą, nową i jednocześnie kanoniczną historię, która mogłaby rozgrywać się np. między grami Rise of the Tomb Raider i Shadow of the Tomb Raider. Niestety producenci, reżyser i scenarzystka uparli się, aby pokazać historię genezy Lary zainspirowaną grą Tomb Raider (2013) - zupełnie niepotrzebnie. Przemiana Lary ze zwykłej dziewczyny w rabusia grobowców w zaledwie dwie godziny jest nieprzekonująca - wszystko dzieje się w ekspresowym tempie. Rozumiem jednak producentów, że zależało im na ukazaniu "origin story", ale czy musieli aż tak bardzo zmieniać wątki i bohaterów z pierwowzoru? Nie ukrywam, że chciałbym zobaczyć Alicię-Larę w kolejnym filmie, ale pod warunkiem, że nie będzie on bazował na żadnej znanej nam opowieści. Poczekamy, zobaczymy.

Na jaką ocenę zasługuje recenzowany film? Z czystym sumieniem daję 7/10, przy czym fani Lary klasycznej mogą spokojnie odjąć jeden punkt, a fani Lary po reboocie, którzy nie chcieli zmian, np. wątku ojca - mogą odjąć pół punktu. Z kolei ci, którym te zmiany w żaden sposób nie przeszkadzają - mogą dodać jeden punkt. Co z kolei z osobami, które fanami nie są? Myślę, że uznają ten obraz za lekką, przyjemną przygodę, ale bez zbyt wygórowanych oczekiwań na temat fabuły. Filmowej Larze niestety wciąż daleko do "Indiany Jonesa" lub "Mumii", ale sceny w grobowcu pokazują, że spory potencjał na przyszłość jest!

W SKRÓCIE


OCENA: 7/10

PLUSY
+ gra aktorska Alicii Vikander + widowiskowe sceny akcji + gra innych aktorów + bardziej pewna siebie Lara niż w ostatnich grach + grobowiec Himiko i wszystko z nim związane + easter eggi względem gier i poprzednich filmów z Larą

MINUSY
- niepotrzebny wątek ojca - zmiana motywacji Lary - przeciętna, niezapadająca w pamięci muzyka - nadal nie jest to poziom Indiany Jonesa

Bartosz "Cez" Listewnik
© WoTR 2018